پاسخ یک اقتصاددان به حجت الاسلام قرائتی: ما ااینجاییم حاج آقا؛ شما کجایید؟
تاریخ انتشار: ۳۰ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۷۶۵۲۸۶
فرهنگ > دین و اندیشه - مراد راهداری،عضو هیئتعلمی دانشگاه پیام نور به پرسش حجت الاسلام والمسلمین محسن قرائتی در یک برنامه تلویزیونی که پرسیده بود "اقتصاددانان کجایند"پاسخ داد.
در این پاسخ آمده است:
جناب حجتالاسلام والمسلمین قرائتی، مدرس اخلاق و مفسر آیات قرآن، در برنامه «سمت خدا»ی سیما، چهارشنبه 27 تیر در اعتراض به وضعیت اقتصاد کشور و توجهنکردن اقتصاددانان به درمان آن، سؤال کردند: این اقتصاددانان کجا هستند؟ نگارنده بهعنوان یک اقتصادخوانده و عضو علمی دانشگاه، این سؤال را بیجواب نمیگذارد و در ادامه به اختصار به آن میپردازد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
دستگاهی که جناب استاد خود در آن ایفای نقش داشته، چنین نتیجهای داده است! البته این غیر از آفت تولید مدرک بیپشتوانه علمی است که از هنرهای رشد بیرویه مراکز دانشگاهی انتفاعی است. معالاسف از این زاویه به نقد سؤال نمیپردازد و به همین اشاره اکتفا میشود.
سؤال در شرایطی صادق است که در امور اجتماعی میان تخصص و تصدی مسئولیتها در جامعه ما رابطه وجود داشته باشد؛ آیا در سپردن مسئولیتها رابطه منطقی قابل ملاحظه بوده است؟ برای مثال آیا میدانید مدیرعامل اسبق بانک ملی یعنی بزرگترین بانک کشور که کاناداست، کارشناس ارشد حقوق بوده است؟! همزمان با او، مدیرعامل بانک صادرات چه کسی با چه سابقهای بوده و چه تخصصی داشته است؟ مانند اینها زیاد هستند. بحران امروز بانکی بیدلیل نیست، ریشه در امور انسانی دارد. این بیارتباطی فقط به حوزه اقتصاد محدود نمیشود. لازم نیست به سفارتخانهها یا شرکتداریهای بزرگ پرداخته شود. میدانیم عمدتا رابطه معناداری با توانايیها دیده نمیشود و ارتباطات نقش تعیینکننده دارند. اینگونه اصلح به کناری نشسته است.
چرا اسباب و مؤلفههای انتخاب مسئولان با ادبیات قرآنی سازگار نبوده است؟ آیه 58 نساء میفرماید این سمتها را به اهلش بسپارید، آیه 5 نساء میفرماید که اقتصاد خود را به دست ضعیفان نسپارید، در آیه 55 یوسف آمده است که مسئولان اقتصادی جامعه باید متعهد و متخصص باشند. چرا پس از دفاع مقدس، باوجود توصیه بنیانگذار فقید ج.ا. ایران، نسبت به این مهم بیتوجهی شد؟ چرا در مدیریت جنگ به فرزندان مردم اعتماد شد، چرا در محیطهای بیپول مثل آموزشوپرورش یا دانشگاه به بدنه مردمی اعتماد میشود؟ اما در مدیریتهای دلاری و پرپول و پروپیمان به آنها اعتماد نمیشود؟ چرا تصدی این حوزهها به وابستگان و اعضای تیم بهاصطلاح محارم سپرده میشود؟! مگر نه این است که هرجا زحمت و دلدادگی است، پروانه میرود و هرجا شیرین است، مگس مینشیند! پس جناب استاد، تعجب چرا؟ از شما میپرسم؛ چرا در جامعه ما، با علم و آگاهی از سوابق نامطلوب و فسادآلود بعضی افراد، کماکان بهعنوان متصدی حوزه اقتصادی و صنعتی بهکار گمارده میشوند؟! مگر پرونده سنگین در سازمانهای نظارتی ندارند؟ مگر مکرر عملکرد آنها گزارش نشده است؟ چرا اداره متغیرهای اقتصادی بر پایه سودجويی و استفاده از فرصتهای نامشروع میچرخد و سکوت استمرار دارد؟! مثلا چرا قیمت سهام شرکتها در بازار سرمایه بیمنطق و به عمد بالا و پايین میشود و عدهای فقیر و عدهای با قصد مرفه میشوند؟! صحنهسازی میکنند و عرضه و تقاضای کاذب شکل میدهند و کار خود را توجیه میکنند و چیزی نمیگویند؟! چرا اینها را به بحث گذاشتم؟ میخواهم برسیم به نقش رانت برای کسب سود بیمحابا، در تصدی مسئولیتها و جایابیها!
از سمتها و مسئولیتها با تخصصها بیارتباط است! مثل این میماند که بیماری به غیرمتخصص سپرده شود! حتما میدانید که وزارتها، استانداریها، حتی کمیسیونهای تخصصی مجلس و مانند اینها توسط خواص و حتی توسط مردم و با جهتدهی گروهها، به چه کسانی سپرده شده است؟ آیا ظرفیت ملی احصا شده است؟ یا ظرفیت دوستان فقط ملاحظه شده است؟ چرا اکثر مدیران، معاونان خود را از متخصصان مجرب و بهتر از خود نمیگمارند؟! چرا حلوفصل مشکلات مردم هدف قرار نمیگیرد؟ در این میان حفظ منافع فردی هدف قرار گرفته است یا اجتماعی؟ به نظر جنابعالی کار تربیتی شما جواب داده است؟
فکر کنم جناب استاد پی برده باشند که مشکل در امور اولیه است. جاریسازی حسن و قبحهای اخلاقی در جامعه ما با موانعی جدی مواجه است. اخلاق انسانی و دلسوزی اجتماعی آفت دیده که مانند سیاست و اقتصاد بیمارند. فرهنگ ما مفاد گمشده دارد که چرخه سیاست و اقتصاد بر مدار صواب نمیچرخد. هر آنچه دنیا در اقتصاد میخواند، ما نیز خواندهایم؛ اما فضا و بستر اجتماعی ما متفاوت است. تا دروغ و نیرنگ جاری، رشوه و... در کار است، دیدهبان سرمایه اجتماعی کور است و اقتصاد به بیراهه میرود. دارايیهای اخلاقی که نباشد، دارايیهای معدنی مثل نفت و گاز و حتی معادلات و محاسبات اقتصادی (علم) جواب نمیدهند، ادبیات علمی در محیط فاسد نتیجه نمیدهد. کجا به ایثارگران و باسوادان جامعه کار سپردید و اختلاس دیدید؟ بیتدبیری تجربه کردید؟ و خسارت وارد شد؟
اجازه دهید شفافتر مطرح شود. گفتیم که بسیاری حتی احزاب و گروههای به ظاهر فرهیخته نیز بنا به محدودیتهايی که دارند...
در پشتیبانیهای خود از افراد، توانايیها را در نظر نمیگیرند و بیشتر به تبعیتکردن، صاحبنظرنبودن! و آوردههای نقدی توجه دارند! اینها همه نشان از عمق آسیبدیدگی و اضمحلال توسعهیافتگی دارد. جناب استاد، اقتصاددانان متعهد جايی نرفتهاند، همینجا با مردم و درون آنها هستند. همانطور که در طول پرورش خویش، نوک پیکان جبهههای دفاع مقدس نیز بودند و برای جامعه از جان مایه گذاشتند و تا مرز شهادت رفتند؛ اما بعد از آن برهه، جايی که اقتصاد پرپیمان بود را به دست اینها ندادهاند، مگر حوزههای پرزحمت، ارزان و کارگری آن را! آیا اکثریت سفارتخانههای اروپايی، بانکها، بیمه، پالایشگاه و کلا صنایع بزرگ، وزارت، وکالت، استانها و... به متخصص جبههرفته سپرده شده است؟! مگر در تصدی مدیریتهای آن حوزهها مبنا علم و تعهد بوده است؟! آیا نظام بانکي اطلاعاتی از سرمایههای انسانی خود در سطح ملی، بدون دخالت روابط، دارد؟ کافی است مروری بر سوابق متصدیان مسندهای مهم حداقل در 30 سال گذشته که نظام جا افتاده است، داشته باشید. سؤال کردید: چرا مطالعات داشگاهها، فرضا پایاننامههای دانشجویان ما، به درد جامعه نمیخورد؟ بسیاری از اینها کاربردی و پرفایده هستند، اما بپرسید که چرا در کتابخانه محصور میمانند؟ ما که آنها را میخوانیم، چرا مدعیان حاکمیت نمیخوانند؟! چرا بعضی از همین محارم، پایاننامههای خود را خریداری میکنند و باوجود کمسوادی به تصدی امور مینشینند؟! چرا بنگاههای تولید مقاله و رسالهدزدی، رصد نمیشوند؟! حتی خانههای فساد نیز رها شدهاند، بیشتر به شناسايی آسیبهای سیاسی رو آوردهایم تا فرهنگی و اعتقادی که انواع رفتارهای غلط ما از آن نشئت میگیرد. ببینید بیتفاوتی به مشکلات مردم و فساد تا کجا که نرفته است! جناب استاد، چرا زمانی که اقتصاد ایران سرما خورده بود و تب و لرز داشت، این سؤال را پیش نکشیدید؟ حالا که سرطان بدخیم گرفته است، یاد ما کردید؟! حالا که نسل انقلابکرده و جبههرفته در شرف بازنشستگی است، چرا؟ بهقول شاعر شهیر معاصر، جناب شهریار: آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟/ بىوفا حالا که من افتادهام از پا چرا؟/ نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی/ سنگدل این زودتر مىخواستی، حالا چرا؟
17302
کلید واژهها : اقتصاد ایران - روحانیت ، روحانیون ، طلاب - محسن قرائتی -
منبع: خبرآنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۷۶۵۲۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کارگران نقش ویژهای در اعتلای اقتصاد و تولید کشور دارند
به گزارش خبرنگار مهر، محمد نورصالحی پیش از ظهر یکشنبه در نطق پیش از دستور صد و سی و یکمین جلسه علنی شورا با گرامیداشت روز معلم اظهار کرد: معلمان بر گردن همه ما و آحاد جامعه حق دارند، ان شاء الله بتوانیم قدردان زحمات و تلاشهای آنها باشیم، چراکه اعتلای فرهنگ جامعه از مسیر معلمی است.
وی با تسلیت شهادت امام صادق (ع) افزود: این امام همام فرمودهاند در برابر کسی که از او دانش میآموزید فروتن باشید. امیدواریم بتوانیم به همه فرمایشهای ائمه اطهار از جمله این حدیث مهم عامل باشیم.
رئیس شورای اسلامی شهر اصفهان با گرامیداشت روز کارگر گفت: کارگران نقش ویژهای در اعتلای اقتصاد و تولید کشور دارند. رهبر معظم انقلاب نیز با تاکید بر همین موضوع سال را نامگذاری کردهاند. امیدواریم با دست توانای کارگران عزیز، روز به روز شاهد شکوفایی اقتصادی باشیم.
وی با اشاره به تقدیر از معلمان و اساتید برتر در صحن علنی شورا بیان کرد: امروز به نمایندگی از جمع کثیری از معلمان پرتلاش و زحمتکش از تعدادی از پیشکسوتان عرصه تعلیم و تربیت و چند معلم فداکار تجلیل صورت گرفت.
کد خبر 6096941